Μια από τις πιο ειλικρινείς σύγχρονες φεμινίστριες συγγραφείς, η Maxine Hong Kingston, δηλώνει στο αυτοβιογραφικό της βιβλίο “Γυναίκα πολεμίστρια”: “η γυναίκα-του-σπαθιού και εγώ δεν είμαστε τόσο ανόμοιες… αυτό που έχουμε κοινό είναι οι χαραγμένες στην πλάτη μας λέξεις. Είναι ιδιωματικές εκφράσεις που σημαίνουν εκδίκηση: ανάφερε ένα έγκλημα και ανάφερε σε πέντε οικογένειες. Η αναφορά είναι η εκδίκηση – όχι ο αποκεφαλισμός, όχι το ξεκοίλιασμα, αλλά οι λέξεις”. Με ένα λόγο που αναστατώνει ταυτόχρονα και τον κινεζο-αμερικανικό σεξισμό και τον αμερικανικό ρατσισμό, η Kingston είναι μια “πολεμίστρια των λέξεων” που μάχεται την κοινωνική και τη φυλετική αδικία. Ίσως είναι περίεργο που η Kingston δεν μπορούσε να μιλήσει αγγλικά μέχρι να πάει στο σχολείο. Αλλά όταν έμαθε, άρχισε να λέει “ιστορίες-που-μιλιούνται”. Μερικές δεκαετίες αργότερα αυτή η κάποτε σιωπηλή και αποσιωπημένη γυναίκα γίνεται μια εξαιρετική Αμερικανίδα συγγραφέας.